چیزهایی هست که نمی دونی

در بی حوصلگی و خستگی خودم داشتم کار میکردم که  یه خانمی چندتا برگه روی میزم گذاشت و گفت:
اینهارو  میخوام تایپ کنی! انجام میدی ؟؟؟
عادت داشتم قبل از تایپ چندخط میخو ندم و بعد شروع میکردم.
خط اول ، خط دوم ، خط سوم ، به خط چهارم که رسیدم دست و پام شل شد،
هیچ اسمی بالای داستان نبود .
شوکه شده بودم و یاد نوشته های خودم افتادم .

مثل همیشه بی مقدمه شروع کرده و نوشته بود:

توی راه بندون گیر کرده بودیم و حواسم پرت ترافیک بود

خودش رو چسبوند بهم  و دستم رو انداختم دور گردنش
گفتم "چیه باز داری اونجوری نگاه میکنی؟"
سکوت کردو به نگاهش ادامه داد.
یه نگاهِ عمیق، خیلی عمیق!
یکدفعه مثل دیوونه ها دستم رو محکم گاز گرفت!
وقتی دلش رو میبردم این کارو میکرد!
عادت داشت
چه عادتِ زهرماری!
من هم هیچ عکس العملی نشون ندادم ، اینجور وقت ها دندوناش رو بیشتر فشار میداد
ت نمیخوردم تا قشنگ رد دندوناش بیفته روی دستم و دردش تا چند روز بمونه باهام!
خدایی دردش خیلی بود و حتی جاشم چندروز میموند
اصلا یادمون میرفت که بابا وسط ترافیکیم همه دارن نگاهمون میکنن.!
گرم خوندن بودم
غرق بودم توی این واژه های آشنا که ناگهان صدای زنی رو شنیدم که اومده بود کارشو تحویل بگیره
دیگه نتونستم ادامه بدم
و همه چیز رو  ول کردم و گیج و گنگ زدم بیرون.
دلم مثل بچه ای گم شده در شهر شلوغ، میجوشید و از بغض گلو درد گرفته بودم.

خیلی وقت بود سیگار نمیکشیدم .

رفتم چند نخ سیگار خریدم . روشن کردم و شروع به کشیدن

تازه فهمیدم چرا بعضیا سیگاری شدن .

هوا خیلی خیلی سرد بود انقدری که حتی  دستام با ها کردن هم گرم نمیشد 

فکر نمیکرد بعد از این همه سال تصمیم بگیرم خاطرات لعنتی مون رو به داستان تبدیل کنم

من میون این همه مشغله با خواندن یه داستان شبیه خودم اینجوری به هم میریزم!

واااای به حال تو .

به خودم حق دادم!
راستش علاقه ی اونروزها هیچ وقت تکرار نشد و رد بوسه هاش تو خیابون و کوچه و جا مونده بود!
بی اختیار سوار تاکسی شدم تا پای قرار همیشگی مون برم و با مرور خاطرات خود زنی کنم.
غرق شده بودم تو اونروزها که مسافری دست بلند کرد
پرسید مستقیم !؟ و سوار شد.
چشمام را بستم و خدا خدا میکردم که تو ترافیک گیر کنیم.
راستش مسافری که کنارم نشست همون عطری را زده بود که تو میزدی.

چیزهایی هست که نمی دونی

روزگار تلخ

مهدی قدیمی